De afgelopen weken heb ik mijn nieuwe studio goed kunnen benutten met wat creatieve productfoto shoots:
Lekker kliederen met verf
Een hamerboor van een Bosch-boorhamer op aluminium traanplaat achtergrond. (of ja… ondergrond eigenlijk)
Rolletje Rockwool, lekker warm tijdens deze ‘koude’ winter?
Sigma ledlamp uit Duitsland, voornamelijk voor mountainbiken in het donker.
De lookbook foto’s zijn een week eerder op Vancouver Island genomen
Afgelopen week hadden we een shoot ingepland voor de nieuwe collectie van Windward Wearables. In eerste instantie wilde Inge de foto’s op een witte achtergrond zodat ze gemakkelijk door derden te gebruiken zijn (blogs, magazines) in collages e.d.
Na wat intern beraad hadden we echter besloten dat een witte achtergrond voor deze handgemaakte sjaals niet de beste context is.
Want niet alleen maakt het de sfeer een beetje kil en afstandelijk terwijl de sjaals juist warmte en ‘homely-ness’ uitstralen (niet te verwarren met homeLESSness!), maar ook de kwaliteit van de hennepstof tenietdoet omdat er niet genoeg contrast zou bestaan met een ‘wit op wit’-foto.
Last minute dus nog een andere achtergrond in elkaar geknutseld, die een stuk beter bij het product past. In samenwerking met een belichtingsopzet die -hoewel simpel van aard- de textuur van de houten achtergrond én de producten zelf mooi naar voren laat komen. Daarbij straalt de belichting een gezellig, warm gevoel uit.
Een bijkomend voordeel van de opzet met vintage kapstok is dat de sjaals snel en gemakkelijk verwisseld konden worden waardoor de shoot beduidend minder lang hoefde te duren dan wanneer iedere sjaal precies goed neergelegd zou moeten worden.
Plus, na het opzetten van de belichting kon ik de ‘fotografie’ (een muisklik op de computer) aan Inge overlaten terwijl ik even kon relaxen 🙂
Behind the scenes!
Bekijk de online shop hier: Windward Wearables
Binnenkort ook uitgebreid met clutches en tassen!
Voor een nieuw bruidsjurkenmerk heb ik afgelopen week een fashion shoot verzorgd, iets wat normaal gesproken buiten mijn vakgebied valt 🙂
Toch viel het niet tegen. Het ging zelfs vrij vlekkeloos, zeker in vergelijking met de technisch ingewikkelde productshoots waar ik de laatste tijd mee bezig ben.
De uitdaging bij productfotografie is vaak om van een niet-zo-spectaculair-uitziend product iets schitterends te maken. In dit geval hoefde ik eigenlijk alleen maar het licht op te zetten en het model een klein beetje te coachen.
De klant was makkelijk om mee te werken, wat voor een relaxte sfeer zorgde. Waar een duidelijke communicatie over de look van de foto’s bij productfotografie een van de grootste factoren is voor succes bij productfotografie is een relaxte en amicale sfeer bij een fashion shoot enorm belangrijk. Het technische aspect wordt vervangen door een menselijk aspect: de interactie tussen fotograaf en model.
De belichting was eenvoudig: een grote Rotalux octabox (Elinchrom) schuin van boven en een verticale stripbox als kicker light (of hair light, of backlight, same thing) die voor separatie met de achtergrond zorgt.
Een verbouwde huiskamer diende als impromptu studio. Het fijnste van deze ruimte was dat ‘ie lekker diep is. Daardoor kon ik mijn Nikkor 70-200mm f/2.8 gebruiken, vanuit een laag perspectief. Een lange lens vanaf de grond geschoten is zo’n beetje de vuistregel voor fashion foto’s omdat het model daardoor langer lijkt en de kleding sierlijker.
De achtergrond was met opzet heel sober en tussen licht en donker in (lees:warm grijs). De jurken zijn natuurlijk voornamelijk wit, dus een te lichte of te donkere achtergrond zou een probleem zijn.
Zoals ik al zei: een relaxte shoot met leuke resultaten. Wellicht toch een leuk idee om iets vaker uit de eenzame studio te kruipen en vaker mooie mensen voor de lens zetten!
Het nadeel van het hele ‘van je hobby je werk maken’ verhaal is dat de ‘hobby’ steeds verder verdreven wordt door het ‘werk’. Hoewel ik het natuurlijk nog steeds fantastisch vind dat ik betaald krijg om foto’s te maken, heb ik tijdens drukke weken wel eens eventjes genoeg van die camera.
Daarom heb ik vorige week een dagje ingedeeld om gewoon plezier te hebben met fotografie. Ik wilde al lange tijd foto’s maken van één van mijn favorieten dingen in het leven: bier en whiskey. En dan voornamelijk de flessen en labels, want het vloeibare goud zelf ziet er allemaal wel een beetje hetzelfde uit…
Dat betekende dus dat ik een goede reden had om een fles van mijn favoriete whiskey (Bushmills Black Bush) aan te schaffen! Na een paar uurtjes geëxperimenteerd te hebben met een achtergrond van boomschors besloot ik dat dit te druk ging worden en af zou leiden van het mooie label. Een tweetal stukken haardhout als voorgrond en een egale achtergrond met spotlight bleek voldoende om de fles te versieren. Door de lichtbron aan te passen met grote vellen papier (knutselen!) ontstond er een aantrekkelijk verloop van licht naar donker op het label, in plaats van de gebruikelijke vierkante (of rechthoekige) reflectie van een softbox.
Daarnaast had ik bij de slijterij twee (voor mij nog) onbekende biertjes meegenomen. Om de mooiste labels te pakken te krijgen heb ik wel de schappen moeten doorzoeken, dus de vreemde blikken in de winkel begrijp ik wel.
Het leek me leuk om een sterk contrast te creëren tussen de twee biertjes.
Het donkere flesje (Zuster Agatha Quadrupel) is zodanig belicht dat de vorm van het glas niet eens zichtbaar is, behalve een highlight langs de hals. “Geïmpliceerde vorm” was het woord wat bij me opkwam, en hoewel het pretentieus klinkt vind ik het een goede omschrijving voor wat de belichting hier doet.
Het lichtere flesje (st. Feuillien Grand Cru) wilde ik daarentegen juist helderheid meegeven. Door een licht van achteren door het glas te schijnen krijg je veel meer volume en een ‘gouden glans’ wat goed bij het label paste. De donkere randjes aan de buitenkant van het flesje waren nodig om de fles vorm te geven, iets wat ik bij het donkere flesje expres niet gedaan heb.
In totaal toch een hele dag ‘werk’, maar omdat er geen eisen en deadlines aan zaten werkte dit juist ontspannend en inspirerend. Veel beter dan een dag ‘niets doen’ dus!
En wat ik mezelf ‘s avonds als beloning heb gegeven kan je wel raden…
Het is altijd leuk om gewoon creatief bezig te zijn en nieuwe dingen te proberen, maar het is nog veel leuker als het voor een klant is. Niet alleen geeft dat een soort doelgerichtheid mee, het is ook heel leuk om de klant te verassen met iets nieuws.
Buckler BV wilde graag een ‘groepsfoto’ van verschillende schoenen met een stenen achtergrond, en niet overdag maar ‘s nachts, in het donker.
Nu hoefde ik niet persé te wachten op zonsondergang om een donker uitziende foto te maken, dat kan nagebootst worden met snelle sluitertijden en sterke flitsers.
Maar dat leek me een wat saaie aanpak, en hoewel het een mooie foto op zou kunnen leveren wilde ik net wat meer doen met de afwezigheid van daglicht.
Daarom wachtte ik op de komst van de duisternis en ging ik op pad met 1 kleine flitser en een LED zaklamp.
De locatie was van te voren al bepaald: de gemetselde muur van een wat ouder gebouw.
Door de flitser op een super scherpe hoek (bijna parallel) te richten van de muur komt de karakteristieke textuur naar voren. Om wat visuele interesse toe te voegen plakte ik een CTO gel (oranje folie) voor de flitser om de muur er flink wat warmer uit te laten zien.
Het koelere LED licht waar ik de zwarte leren schoenen mee ging belichten zou mooi afsteken tegen deze warmere achtergrond.
Aangezien het pikkedonker was buiten kon ik de sluitertijd gerust op 3 seconden zetten zonder dat de scene ongewenst verlicht werd.
Dat gaf mij de vrijheid om met de zaklamp verschillende hoeken te belichten in 1 opname. Omdat de flitser alleen tijdens een fractie van een seconde op het einde van de opname flitst heeft de sluitertijd geen invloed op de belichting van de muur.
…Officiëel mijn lelijkste foto ooit 🙂
Na een paar experimentele opnames wist ik precies hoe lang ik de zaklamp op de schoenen moest schijnen, en kwam ik op deze foto uit:
Erg leuk om op deze manier productfoto’s te maken, want die afwisseling is toch wel belangrijk.