Een korte update, met wat shoots die ik de laatste tijd uitgevoerd heb.
Sommige opdrachten zal ik de komende tijd in wat meer detail omschrijven, maar nu dus alvast een preview want momenteel is het echt te druk om uitgebreid te bloggen!
Stay tuned for more! Of kijk binnenkort gewoon weer eens op dit blog, net zo handig 😉
Handschoenen, modulaire woonunits, sneeuw en bouwvakkers. Zo zag mijn werkdag er gisteren uit.
In opdracht van Barli BV legde ik vast hoe (verassend snel) volwaardige woningen tegenwoordig opgebouwd kunnen worden. Door de woning op te delen in prefab units en ze vervolgens op locatie in elkaar te zetten kan een team van ongeveer 10 man in 1 dag twee huizen neerzetten. De 2-onder-1-kap wordt nog wel afgewerkt van binnen en van buiten, maar de leidingen, isolatie en binnenwanden zijn allemaal klaar en de woning wordt binnen 3 weken bewoonbaar afgewerkt.
De bedoeling van de fotoreportage was om het proces van begin (de voordeur-unit) tot einde (het laatste dakpaneel) te visualiseren.
Een vrij recht-toe-recht-aan opdracht dus, maar dat is nog geen reden om saaie, puur informatieve foto’s te leveren.
Hoewel ik de kern van de reportage duidelijk en informatief heb gehouden moest ik toch een beetje creativiteit kwijt. De zware bewolking hielp om een simpelere egale achtergrond te krijgen waardoor de harde, industriële vormen van de units en hijskraanonderdelen duidelijke visuele composities werden. Met een half bewolkte lucht zouden veel foto’s die nu sprekend zijn nogal weg vallen tegen een drukke hemel (vooral omdat ik vaak omhoog schoot).
Waar ik verder blij mee was: dat mijn Nikon D800 & D700 nog steeds waterdicht blijken te zijn… en handschoenen. En geen chique slanke handschoenen speciaal ontworpen zodat je tegelijkertijd je smartphone en camera kan bedienen, maar echt gewoon dikke, onhandige, warme handschoenen. Net geen wanten. Soms drukte ik per ongeluk op een verkeerd knopje, maar de niet-bevroren vingertoppen waren het ongemak meer dan waard.
Op een of andere manier doen je bevroren vingers toch 100x zo veel pijn als je een camera moet bedienen…
‘S ochtends was alleen de vrieskou voelbaar aanwezig, maar na het middaguur kwam daar ook sneeuw en wind bij. Tussen ‘actiemomenten’ door schuilde ik zo veel mogelijk langs versgemetselde nieuwbouwmuren om de potentiële waterschade aan mijn apparatuur te minimaliseren.
Ach, uiteindelijk was het gewoon leuk om weer eens een dag buiten te zijn in plaats van de studio, zelfs met sneeuw en koude ledematen. Daarnaast heb ik weer eens iets nieuws van dichtbij meegemaakt, en daar ben ik altijd voor in!
Hier wat foto’s die ik zelf voor deze post geselecteerd heb. De klant ontving een completer beeld inclusief duidelijke (saaie, maar belangrijke) overzichtsfoto’s.
In November heb ik mijn oude Sigma 105mm F2.8 Macro lens ‘ingeruild’ voor een macro lens van Nikon zelf. De AF-S 105mm f2.8G met Vibration Reduction (VR) leek de beste kandidaat vanwege de optische kwaliteit, vergrotingsfactor en natuurlijk de VR. Hoewel de Sigma een leuke macro lens was die een dubbelleven leidde als portretlens kon ik die niet gebruiken voor professionele close-up productfotografie. De beeldkwaliteit was gewoon niet goed genoeg.
Is de Nikkor dat wel?
Hoewel ik nog geen productfoto’s heb gemaakt met deze lens heb ik er de afgelopen weken wel wat mee gespeeld, en ik ben zonder meer onder de indruk van de beeldkwaliteit die deze macro-lens levert.
De ‘bokeh’ van deze lens is heel aangenaam, ook op grotere afstanden. Heel geschikt voor portretten dus.
De korte scherpstel-afstand van de lens maakt deze super scherpe en detailleerde macro-shots mogelijk. Hier zit ik echt 10 cm van het blaadje vandaan.
De 100% crop is ook echt heel erg scherp.
Ook de autofocus werkt goed en ongeveer duizend keer sneller dan de Sigma. De VR werkt naar behoren, hoewel het geluid van deze functie minder aangenaam is. De nieuwere VR II is bijna stil, terwijl deze lens de oudere (en luidere) VR I gebruikt.
Met dit weer zal ik binnenkort maar eens wat ijskristallen van heeeeel dichtbij gaan fotograferen 🙂
Marcol Stanstechnieken in Kaatsheuvel wilde wat nieuwe foto’s voor hun website die het bedrijf duidelijk in beeld brengen.
Het maken van een panorama foto lag voor de hand, om de bedrijfshal in één beeld te vangen. De breedste groothoek-lens die ik heb is de Nikkor 14-24mm F2.8 en daarmee kreeg ik bij lange na niet de gehele hal op de foto. 8 handmatige opnames en wat Photoshop-magie later hebben we de mega-panorama van 71 Megapixels. De kijkhoek is ongeveer 180 graden, dus wat vervorming is onontkoombaar.
Door wat flitslicht door een softbox te schieten en het lichtniveau van de bedrijfshal te balanceren met de flitser wordt de nadruk gelegd op de voorgrond (en niet op de rommelige achtergrond) zonder dat het flitslicht te overheersend is.
Om het productieproces interessant in beeld te brengen heb ik gebruik gemaakt van langere sluitertijden om het gevoel van beweging in stilstaande foto’s te creëren.
Om het beeld compleet te maken schoot ik wat foto’s van de werknemers ‘in actie’ met een kleine scherpte-diepte om de achtergrond zo onscherp mogelijk te maken en de aandacht naar het onderwerp te sturen.
Altijd leuk om iets nieuws (voor mij) in beeld te brengen en tegelijkertijd wat te leren over een industrie waar ik anders nooit iets van gezien zou hebben.
Nu het einde van 2012 nadert lijkt het me een goed moment om gewoon een paar leuke foto’s van het afgelopen jaar te posten. Bij deze!
