Productfotografie van RVS thermosflessen

Cilindervormige producten van RVS…. één van de lastigste onderwerpen om mooi te fotograferen.
Daarom kwam deze klant bij mij, ze waren niet al te blij met de huidige foto’s, en wilden de productfotografie naar een hoger niveau tillen.

De oude foto (links) en nieuwe versie (rechts)

Eén van de problemen is dat de reflectie van de studio altijd zichtbaar is in reflectieve producten, en dit vereist een speciale aanpak in de fotografie, belichting en nabewerking.
Daarnaast moest de textuur van de blauwe flessen nog zichtbaar zijn dus alles simpelweg overrompelen met licht was ook geen optie: schaduw is nodig om textuur te tonen in de foto.
Door middel van dubbele diffusie (een lichtbron door een secundaire filter zoals een diffuus doek) en heel veel nabewerken kwam er uiteindelijk een coherent beeld naar voren van hoe de foto’s er uit gingen zien.

De oude foto (links) en nieuwe versie (rechts)

De gehele lijn van thermosflessen was vrij gevarieerd, dus niet ieder product kon op dezelfde wijze gefotografeerd worden. Er zaten bijvoorbeeld ook kleurrijke flessen bij die een mat kunststoffen uitstraling hadden, in combinatie met RVS gedeeltes.

Een erg uitdagende shoot dus, met veel gepuzzel en veel Photoshop. Precies wat ik leuk vind 🙂

Nabewerking inplannen of ‘meteen goed in de camera’ ?

“Get it right in-camera!” is een veelgehoorde spreuk in de professionele fotografie.

Logisch, want waarom zou je extra werk voor jezelf creëren in Photoshop als je het ook tijdens de shoot al meteen de perfecte foto kan maken?
Zorg er voor dat het product helemaal schoongemaakt en opgepoetst is, haal alle draden/studio apparatuur/rotzooi uit de foto voordat je klik doet… allemaal prima advies waar je veel tijd en frustratie mee kan besparen.

Maar soms is het beter om vooral te kijken naar wat je minimaal nodig hebt aan bronmateriaal en daarmee genoegen nemen.
Is de foto net iets te donker? Met de moderne camera sensors van tegenwoordig kan je sowieso beter in Lightroom de helderheid finetunen dan je op locatie kan zien op een laptop scherm, op een drukke set (tenzij je iemand inhuurt die zich uitsluitend met de digitale bestanden bezig houdt…maar ja budget…)
De belichting perfect fine-tunen kan makkelijk 10 minuten in beslag nemen op locatie, terwijl het een kwestie van seconden is in softwareprogramma’s zoals Lightroom. En dat met absoluut minimale opofferingen aan kwaliteit indien je over moderne camera beschikt en bepaalde vuistregels in acht neemt.

Niet alleen belichting is een factor die -mits je de nabewerking goed onder de knie hebt en er van te voren rekening mee houdt- tegenwoordig niet meer essentieel is om helemaal perfect te krijgen ‘in-camera‘.
Dankzij RAW hoef je niet moeilijk te doen met witbalans (hoewel een calibratie kaartje erg handig is), een ietwat scheve horizon is zo rechtgezet en ongecompliceerde stukken materiaal (zoals plastic platen) kunnen zelfs makkelijk volledig nagemaakt worden in Photoshop.

Uiteraard is het slim om zoveel mogelijk te doen om de foto zo ver mogelijk ‘af’ in de computer te laden. Maar niet ‘at any cost’. Het mooie van digitale fotografie is dat je een afweging kan maken tussen tijd die je besteedt op de set en tijd die je besteedt achter de computer.
Want niet alle tijd is gelijkwaardig!
Tijd op de set is stressvol, gelimiteerd en vereist alle concentratie om er voor te zorgen dat je al het nodige bronmateriaal (mijn benaming voor wat normale mensen foto’s noemen) mee naar huis neemt.
Tijd achter de computer kan je makkelijker zelf indelen, is een stuk minder chaotisch en mocht je écht veel tijd willen besteden kan je altijd ‘s avonds doorwerken… 😉

Ter illustratie:

Was dat niet veel nabewerking? Jazeker, maar dat ging toch al gebeuren vanwege de omstandigheden en vanwege de eisen aan de foto’s.
Dan heeft het weinig zin om je tijd te verdoen op een drukke werkplek waar je toch eigenlijk wel een beetje in de weg staat met je studio apparatuur… zolang ik alle puzzelstukken mee neem naar huis zet ik die liever op mijn gemak in Photoshop in elkaar 🙂

Productfotografie: van goed naar beter (?)

Wanneer een klant naar mij toe komt om productfoto’s te laten maken is dat vaak omdat die (A) nog niet gemaakt zijn, of (B) niet goed genoeg zijn.
Maar soms komt het voor dat er niets mis is met de huidige foto’s, maar dat er toch nieuwe foto’s gemaakt moeten worden. Bijvoorbeeld wanneer een leverancier van producten restricties oplegt aan retailers met betrekking tot het gebruik van de foto’s. Een retailer wil zelf de fotografie in de hand hebben, en idealiter zichzelf onderscheiden van andere retailers door foto’s in eigen beheer te hebben.

De klant wil dus foto’s laten maken van het product dat ze verkopen en zijn niet ontevreden met de kwaliteit van de huidige foto’s, maar de huidige foto’s simpelweg ‘namaken’ is ook geen optie.
Maar ze moeten wel -net als de huidige foto’s- op een witte achtergrond staan en van voren gefotografeerd worden. Dat laat weinig mogelijkheden over om de foto’s anders, en liefst ook beter te maken!

Toch heb ik dat geprobeerd met de producten van Het Hannah Huis, door een paar aspecten te veranderen ten opzichte van de bestaande foto’s:

Dit zijn de foto’s vanuit het merk Hannah zelf: echt prima foto’s, dus hoe kan dit verbeterd worden???

1: De nieuwe foto’s zijn allemaal vanuit dezelfde hoek geschoten, wat er overzichtelijker en professioneler uitziet, vooral op overzichtspagina’s.

2: De nieuwe foto’s zijn zo belicht dat het gebruikte materiaal zichtbaar wordt op de foto.
Sommige flesjes zijn duidelijk gladder dan andere, en de glazen flesjes zijn een beetje doorzichtig zodat de inhoud duidelijker weergegeven wordt.

3: De nieuwe foto’s zijn realistischer nabewerkt. Door de natuurlijke reflecties zo veel mogelijk proberen te behouden in plaats van het ‘namaken’ van reflecties in Photoshop (wordt vaak gedaan om tijd te besparen) hebben de foto’s een ‘echter’ uiterlijk. Zeker als je de foto’s gaat vergroten ga je dat verschil zien. Kleine imperfecties vertellen de kijker dat het hier om een echt product gaat, geen computer rendering.
Al met al een paar kleine maar significante veranderingen die de nieuwe foto’s een eigen uitstraling geven in plaats van een regelrechte kopie van de ‘oude’ foto’s!

Nabewerking van productfotografie

Tijd voor een informatieve post. 🙂

Klanten vragen mij geregeld wat de nabewerking van productfoto’s nou precies betekend.
Omdat er nogal wat onduidelijkheid over bestaat (“dat Photoshop je er later wel bij, toch?”) zet ik een paar belangrijke aspecten op een rijtje. Deze punten zijn niet in steen gegraveerd en soms komen er nog andere dingen bij kijken, maar dit zijn de meest ‘gangbare’ stappen.

Allereerst dit: nabewerking is een onderdeel van het fotografie-proces. Een productfoto die niet nabewerkt is, is geen productfoto.
Mensen denken vaak dat nabewerking om het corrigeren van fouten gaat, maar dit is zelden het geval. Want in de gecontroleerde omgeving van een fotostudio hoeft er helemaal niets ‘fout’ te gaan. Wel zijn er dingen die alleen tijdens de digitale nabewerking gerealiseerd kunnen worden. Dingen zoals:

Kleurcorrectie

Hoe goed je camera ook is, het blijft een hulpmiddel die zo nauwkeurig mogelijk de werkelijkheid probeert vast te leggen. In iedere foto die gemaakt wordt zit wel een kleine kleurafwijking. Dit kan komen door een niet-afgestelde witbalans, het kleurprofiel van de camera of ‘kleurvervuiling’ zoals ik het maar even noem: wanneer de studio omgeving onbedoeld licht reflecteert op het product. Het aanpassen van bestanden uit de camera aan de werkelijkheid heet kleurcorrectie.

Kleurcorrectie bij productfotografie

Opruimen van oneffenheden

Net als de mens is geen enkel product perfect, en net als bij mensen kan hier met moderne technologie veel aan gedaan worden…
Één van de meest gebruikte functies in nabewerkingsprogramma’s zoals Photoshop is de Clone tool (of de Healing brush). Met deze tool plak je min of meer een bestaand stukje van de foto over een ander (oneffen) stukje heen. Soms is het een kwestie van 1 muisklik met de Clone tool, maar het kan ook voorkomen dat een klein stukje foto helemaal handmatig gereconstrueerd moet worden. In dat geval is het belangrijk dat de fotograaf ook goed kan nabewerken, want dit kan een vrij ingewikkeld werkje zijn.

nabewerking bij productfotografie: opruimen van oneffenheden

Helderheid en contrast

Camera’s kunnen op veel verschillende manieren ingesteld worden. Een sportfotograaf gebruikt over het algemeen de JPEG-functie die kant-en-klare foto’s opslaat ten koste van beeldkwaliteit. Een productfotograaf stelt zijn of haar camera zo in dat er zo veel mogelijk data opgeslagen wordt in de foto. Dat betekend dat de onbewerkte foto die na het importeren op het computerbeeldscherm verschijnt erg flets en contrastloos is. Daarom wordt in programma’s zoals Lightroom en Photoshop het contrast handmatig aangepast. Op die manier krijg je een foto die niet te licht of te donker is, maar precies zoals de fotograaf het wil.

Helderheid en contrast bij nabewerking

Horizon correctie

Technisch gezien is dit wel een ‘foutje’ dat gecorrigeerd moet worden, maar aangezien het vele malen eenvoudiger en sneller is om de foto op een groot beeldscherm iets te kantelen zodat het product 100% waterpas staat, is het vaak toch een onderdeel van het nabewerkingsproces.

Horizon correctie bij nabewerking productfoto's

Uitknippen (vrijstaand maken)

Het digitaal uitknippen van de foto is belangrijk omdat de foto dan op veel meer manieren te gebruiken is, en daardoor in waarde stijgt.
Ook hier is het van belang dat de fotograaf met finesse te werk gaat want een slordig uitgeknipte foto ziet er natuurlijk echt niet uit. De ‘Pen tool’ in Photoshop is onmisbaar voor deze activiteit, omdat het natuurgetrouwe selectielijnen kan produceren. Deze tool vergt wel wat oefening om efficiënt te kunnen gebruiken.

Uitknippen en vrijstaand maken van productfoto's

Productfotografie van reflecterende producten

Afgelopen week heb ik me bezig kunnen houden met het fotograferen van Italiaans sierbeslag. Mooie producten om aan te werken, maar soms ook erg lastig.

Normaal gesproken belicht je een product met één of meer lichten, waarna je schaduwrijke gebieden naar wens in kan vullen met zogenaamde ‘fill cards’; rechthoekige stukken wit karton (ja, erg high-tech!).

Vaak is een creatieve oplossing de beste en snelste. Productfotografie lijkt misschien saai, maar het tegendeel is waar. Hier heb ik een harnasje gemaakt van visdraad om een product te laten zweven.

Een aantal modellen waren echter volledig reflecterend. Dat houdt in dat er geen diffuus materiaal is om de lichtbron (in dit geval een studio flitser) egaal terug te verspreiden naar de camera (zoals bijvoorbeeld bij geborsteld staal wel zo is). Je ziet echt alle lichtbronnen en fill cards in het product terug. Met witte (en zwarte) papiertjes boetseer je zo het licht dat het product niet alleen duidelijk zichtbaar is, maar ook de vorm geaccentueerd wordt.

In de praktijk betekent dit dat je niet het onderwerp zelf aan het fotograferen bent, maar datgene wat het onderwerp weerspiegeld: de studio dus!
Er is dus 0% ruimte voor onzorgvuldigheden, want ik zie mijn eigen kop graag, maar niet in een foto van een wc-slot 🙂

Het fotograferen van deze spullen levert altijd een curieuze doch intensieve dans op tussen de kijkhoek van de camera, het product en de lichtbron(nen). Een beetje naar rechts met de camera, de flitser iets verstellen, fill card hier, zwart stukje karton daar…

Een softbox van boven, met twee fill cards er naast.

Een vlak (recht) stuk fotograferen is nog niet zo lastig; zorg er gewoon voor dat de camera op zo’n manier op het onderwerp gericht is dat je de reflectie van een belichte fill card ziet.

De inkijk-hoek van de camera zorgt er voor dat alleen de witte ondergrond gereflecteerd wordt. Was deze foto meer op ooghoogte genomen zou de fotograaf (ik!) te zien zijn.

Maar wanneer er een extra vorm bij komt wordt het een stuk ingewikkelder.

Een ander model had twee verschillende reflectie-hoeken: het vlakke circelvormige stuk en een kleinere circel in het middel. Nu moest er dus rekening gehouden worden met twee individuele spiegelingen in één licht-opstelling.
Dit vereiste veel tests waarbij de continue-lampen van mijn Elichrom flitsers onmisbaar bleken. Ik moet me niet voorstellen dat er iedere 3 seconden een foto nodig is om te kijken of ik te ver naar links ben opgeschoven.

De reflectie van het middelste ‘rondje’ (weet iemand hoe zoiets heet?) is het plafond van de studio: zwart dus (want er valt geen licht op). Dat wilde ik zo houden om de ronde vorm te laten zien. Helaas reflecteerde de rest van het product op deze manier ook de zwarte studio, waardoor er het leek alsof de bovenste helft zwart was en de onderste helft wit.

Uiteindelijk bleek de beste oplossing ook een relatief simpele. Door de onderkant van de papieren witte achtergrond een beetje op te tillen naar de camera toe (net vóórdat het voor de lens zat) kreeg ik de witte reflectie die ik zocht in het vlakke stuk, terwijl de bovenste ronde reflectie onaangetast bleef.

De uiteindelijke foto van het product in kwestie.

De moraal van het verhaal?
De aanhouder wint! Als productfotograaf kan het soms erg frustrerend zijn om urenlang bezig te zijn met één foto, maar als je geconcentreerd blijft en het doel voor ogen houdt is het eindresultaat alle moeite waard 🙂