Een korte update, met wat shoots die ik de laatste tijd uitgevoerd heb.
Sommige opdrachten zal ik de komende tijd in wat meer detail omschrijven, maar nu dus alvast een preview want momenteel is het echt te druk om uitgebreid te bloggen!
Stay tuned for more! Of kijk binnenkort gewoon weer eens op dit blog, net zo handig 😉
Het nadeel van het hele ‘van je hobby je werk maken’ verhaal is dat de ‘hobby’ steeds verder verdreven wordt door het ‘werk’. Hoewel ik het natuurlijk nog steeds fantastisch vind dat ik betaald krijg om foto’s te maken, heb ik tijdens drukke weken wel eens eventjes genoeg van die camera.
Daarom heb ik vorige week een dagje ingedeeld om gewoon plezier te hebben met fotografie. Ik wilde al lange tijd foto’s maken van één van mijn favorieten dingen in het leven: bier en whiskey. En dan voornamelijk de flessen en labels, want het vloeibare goud zelf ziet er allemaal wel een beetje hetzelfde uit…
Dat betekende dus dat ik een goede reden had om een fles van mijn favoriete whiskey (Bushmills Black Bush) aan te schaffen! Na een paar uurtjes geëxperimenteerd te hebben met een achtergrond van boomschors besloot ik dat dit te druk ging worden en af zou leiden van het mooie label. Een tweetal stukken haardhout als voorgrond en een egale achtergrond met spotlight bleek voldoende om de fles te versieren. Door de lichtbron aan te passen met grote vellen papier (knutselen!) ontstond er een aantrekkelijk verloop van licht naar donker op het label, in plaats van de gebruikelijke vierkante (of rechthoekige) reflectie van een softbox.
Daarnaast had ik bij de slijterij twee (voor mij nog) onbekende biertjes meegenomen. Om de mooiste labels te pakken te krijgen heb ik wel de schappen moeten doorzoeken, dus de vreemde blikken in de winkel begrijp ik wel.
Het leek me leuk om een sterk contrast te creëren tussen de twee biertjes.
Het donkere flesje (Zuster Agatha Quadrupel) is zodanig belicht dat de vorm van het glas niet eens zichtbaar is, behalve een highlight langs de hals. “Geïmpliceerde vorm” was het woord wat bij me opkwam, en hoewel het pretentieus klinkt vind ik het een goede omschrijving voor wat de belichting hier doet.
Het lichtere flesje (st. Feuillien Grand Cru) wilde ik daarentegen juist helderheid meegeven. Door een licht van achteren door het glas te schijnen krijg je veel meer volume en een ‘gouden glans’ wat goed bij het label paste. De donkere randjes aan de buitenkant van het flesje waren nodig om de fles vorm te geven, iets wat ik bij het donkere flesje expres niet gedaan heb.
In totaal toch een hele dag ‘werk’, maar omdat er geen eisen en deadlines aan zaten werkte dit juist ontspannend en inspirerend. Veel beter dan een dag ‘niets doen’ dus!
En wat ik mezelf ‘s avonds als beloning heb gegeven kan je wel raden…
Het is altijd leuk om gewoon creatief bezig te zijn en nieuwe dingen te proberen, maar het is nog veel leuker als het voor een klant is. Niet alleen geeft dat een soort doelgerichtheid mee, het is ook heel leuk om de klant te verassen met iets nieuws.
Buckler BV wilde graag een ‘groepsfoto’ van verschillende schoenen met een stenen achtergrond, en niet overdag maar ‘s nachts, in het donker.
Nu hoefde ik niet persé te wachten op zonsondergang om een donker uitziende foto te maken, dat kan nagebootst worden met snelle sluitertijden en sterke flitsers.
Maar dat leek me een wat saaie aanpak, en hoewel het een mooie foto op zou kunnen leveren wilde ik net wat meer doen met de afwezigheid van daglicht.
Daarom wachtte ik op de komst van de duisternis en ging ik op pad met 1 kleine flitser en een LED zaklamp.
De locatie was van te voren al bepaald: de gemetselde muur van een wat ouder gebouw.
Door de flitser op een super scherpe hoek (bijna parallel) te richten van de muur komt de karakteristieke textuur naar voren. Om wat visuele interesse toe te voegen plakte ik een CTO gel (oranje folie) voor de flitser om de muur er flink wat warmer uit te laten zien.
Het koelere LED licht waar ik de zwarte leren schoenen mee ging belichten zou mooi afsteken tegen deze warmere achtergrond.
Aangezien het pikkedonker was buiten kon ik de sluitertijd gerust op 3 seconden zetten zonder dat de scene ongewenst verlicht werd.
Dat gaf mij de vrijheid om met de zaklamp verschillende hoeken te belichten in 1 opname. Omdat de flitser alleen tijdens een fractie van een seconde op het einde van de opname flitst heeft de sluitertijd geen invloed op de belichting van de muur.
…Officiëel mijn lelijkste foto ooit 🙂
Na een paar experimentele opnames wist ik precies hoe lang ik de zaklamp op de schoenen moest schijnen, en kwam ik op deze foto uit:
Erg leuk om op deze manier productfoto’s te maken, want die afwisseling is toch wel belangrijk.
Tijd voor een informatieve post. 🙂
Klanten vragen mij geregeld wat de nabewerking van productfoto’s nou precies betekend.
Omdat er nogal wat onduidelijkheid over bestaat (“dat Photoshop je er later wel bij, toch?”) zet ik een paar belangrijke aspecten op een rijtje. Deze punten zijn niet in steen gegraveerd en soms komen er nog andere dingen bij kijken, maar dit zijn de meest ‘gangbare’ stappen.
Allereerst dit: nabewerking is een onderdeel van het fotografie-proces. Een productfoto die niet nabewerkt is, is geen productfoto.
Mensen denken vaak dat nabewerking om het corrigeren van fouten gaat, maar dit is zelden het geval. Want in de gecontroleerde omgeving van een fotostudio hoeft er helemaal niets ‘fout’ te gaan. Wel zijn er dingen die alleen tijdens de digitale nabewerking gerealiseerd kunnen worden. Dingen zoals:
Hoe goed je camera ook is, het blijft een hulpmiddel die zo nauwkeurig mogelijk de werkelijkheid probeert vast te leggen. In iedere foto die gemaakt wordt zit wel een kleine kleurafwijking. Dit kan komen door een niet-afgestelde witbalans, het kleurprofiel van de camera of ‘kleurvervuiling’ zoals ik het maar even noem: wanneer de studio omgeving onbedoeld licht reflecteert op het product. Het aanpassen van bestanden uit de camera aan de werkelijkheid heet kleurcorrectie.
Net als de mens is geen enkel product perfect, en net als bij mensen kan hier met moderne technologie veel aan gedaan worden…
Één van de meest gebruikte functies in nabewerkingsprogramma’s zoals Photoshop is de Clone tool (of de Healing brush). Met deze tool plak je min of meer een bestaand stukje van de foto over een ander (oneffen) stukje heen. Soms is het een kwestie van 1 muisklik met de Clone tool, maar het kan ook voorkomen dat een klein stukje foto helemaal handmatig gereconstrueerd moet worden. In dat geval is het belangrijk dat de fotograaf ook goed kan nabewerken, want dit kan een vrij ingewikkeld werkje zijn.
Camera’s kunnen op veel verschillende manieren ingesteld worden. Een sportfotograaf gebruikt over het algemeen de JPEG-functie die kant-en-klare foto’s opslaat ten koste van beeldkwaliteit. Een productfotograaf stelt zijn of haar camera zo in dat er zo veel mogelijk data opgeslagen wordt in de foto. Dat betekend dat de onbewerkte foto die na het importeren op het computerbeeldscherm verschijnt erg flets en contrastloos is. Daarom wordt in programma’s zoals Lightroom en Photoshop het contrast handmatig aangepast. Op die manier krijg je een foto die niet te licht of te donker is, maar precies zoals de fotograaf het wil.
Technisch gezien is dit wel een ‘foutje’ dat gecorrigeerd moet worden, maar aangezien het vele malen eenvoudiger en sneller is om de foto op een groot beeldscherm iets te kantelen zodat het product 100% waterpas staat, is het vaak toch een onderdeel van het nabewerkingsproces.
Het digitaal uitknippen van de foto is belangrijk omdat de foto dan op veel meer manieren te gebruiken is, en daardoor in waarde stijgt.
Ook hier is het van belang dat de fotograaf met finesse te werk gaat want een slordig uitgeknipte foto ziet er natuurlijk echt niet uit. De ‘Pen tool’ in Photoshop is onmisbaar voor deze activiteit, omdat het natuurgetrouwe selectielijnen kan produceren. Deze tool vergt wel wat oefening om efficiënt te kunnen gebruiken.
Een van de leukste aspecten van productfotografie is het feit dat de foto’s vaak veel invloed hebben op de branding van een merk. Dit is zeker het geval als er nog helemaal geen productfoto’s zijn van een nieuw te lanceren product.
De doe-het-zelf-kit van PLKID (plak idee) transformeert de look en feel van je keuken zonder te hoeven verven, en kan zonder problemen weer verwijderd worden in bijvoorbeeld een huurhuis.
Na een gesprek met de mensen van PLKID was het voor mij duidelijk wat de wensen waren en wat zij voor ogen hadden met de fotografie.
Met behulp van een moodboard en wat schetsen is de beslissing gemaakt om voor 3 verschillende ‘Hero shots’ te gaan: 3 foto’s die samen op de voorpagina van de website komen en die het product moeten gaan verkopen.
De kleurcombinaties waren erg belangrijk voor de foto’s en zijn in overleg besloten. De precieze kleuren waren niet als achtergrond beschikbaar, maar door de kleurbalans wat aan te passen in Lightroom & Photoshop is het mogelijk om 99,9% dichtbij het doel te komen.
Als eerste heb ik de keukenlade met roze folie gefotografeerd op een ‘smoke grey’ papieren achtergrond.
Voordat ik ging kijken naar de belichting moest ik besluiten welke brandpuntafstand de beste was. De hoek was in de schetsen al besloten: schuin van rechts. Door de camera haaks op de lade te houden voorkom je vertekende lijnen. Voor deze foto zou een tilt-shift lens een uitkomst zijn, maar aangezien de huur van een speciale lens niet in het budget zat heb ik gebruik gemaakt van de 36megapixels die de D800 levert, en het product simpelweg niet recht in het midden van de sensor geplaatst. Daardoor moest er best wat bijgesneden worden in de uiteindelijke foto en dat had ik niet gedaan als ik minder dan 20 megapixels tot mijn beschikking zou hebben.
Bij het eerste testshot werd het me al snel duidelijk dat de foto een stuk mooier en zachter zou zijn als de producten niet direct op het papier zouden staan/liggen. De schaduw aan de onderkant van het product is veel zachter als er wat ruimte tussen de achtergrond (ondergrond) zit.
Na de hulp van wat high-tech fotografie-apparatuur ingeschakeld te hebben (twee houtjes van dezelfde hoogte) leek de lade meer te zweven en niet meer aan de ondergrond geplakt te zijn.
Het belichten van de lade was niet erg ingewikkeld, het belangrijkste was de grootte van de softbox de ik wilde gebruiken. De bedoeling was zacht, romig licht dus ik ging voor de Rotalux Softbox Octa 135cm als primaire lichtbron. Een wit stuk karton was genoeg om de schaduwen wat in te vullen.
Het resultaat
De volgende foto was net even anders: een IKEA-kastje met 2 verschillende deurtjes: ieder een andere kleur folie. Na het verwisselen van de achtergrond-rol was het even opletten dat het kastje waterpas stond, de camera haaks op de voorkant gericht was, en het deurtje precies genoeg open stond om het beeld wat te breken terwijl de beplakte voorkant nog goed te zien was.
Het tilt-shift verhaal was hier niet van op toepassing aangezien het kastje mooi in het midden van de sensor geplaatst kon worden.
De foto zonder enige nabewerking:
De foto rechtstreeks uit de camera
Hoe strakker de foto, des te belangrijk zijn de details. Vooral bij productfotografie is dat zo.
Details zoals kleurafwijkingen vallen op een kleurrijke foto als deze heel erg op, en door het witte kastje in Photoshop ook daadwerkelijk kleurloos te maken en de beplakte voorkant te selecteren en één saamhorige kleurtint te geven ontstaat er een mooi strak contrast wat de foto er nét wat meer uit laat springen.
Ook de achtergrond is een tikkeltje naar de gewenste kleur omgezet.
Het resultaat
Als laatste was de blackboard-folie aan de beurt. Zelfde setup als de vorige foto, maar met een ander deurtje.
Om het effect van het krijtbord duidelijk te maken heb ik mijn lieftallige assistent een boodschappenlijstje laten tekenen aangezien mijn eigen handschrift afschuwwekkend is.
Schattig 🙂
Alle aandachtspunten van de vorige foto waren hier ook van op toepassing, maar een extra detail was het feit dat de textuur van het krijtbord alleen duidelijk werd als er een lichtbron in gereflecteerd wordt (specular highlight). Door de grootste lichtbron een stukje naar links te verschuiven verschijnt er een gradiënt van licht naar donker op het krijtbord. Tegelijkertijd visueel aantrekkelijk én informatief over de textuur van de folie (het product).
Dezelfde reflectie had bij de vorige foto een lelijk wit vlak opgeleverd, maar vanwege de matte textuur van het krijtbord ziet het er hier veel beter uit.
De geleverde foto
Dat was het zo ongeveer wel, hopelijk is het proces een beetje duidelijk geworden.
Tot slot wens ik iedereen een gelukkig en creatief 2013!
Ik doe niet aan nieuwjaars-voornemens maar ik zal voortaan proberen wat regelmatiger te bloggen 🙂