Vandaag snel van de zon gebruik gemaakt om wat lifestyle foto’s te maken als aanvulling op de studio shots van de vorige post.
Een reflector, een grote paraplu en wat wat flitsertjes waren voldoende om net dat beetje licht toe te voegen waar het nodig was.
Voor een nieuw bruidsjurkenmerk heb ik afgelopen week een fashion shoot verzorgd, iets wat normaal gesproken buiten mijn vakgebied valt š
Toch viel het niet tegen. Het ging zelfs vrij vlekkeloos, zeker in vergelijking met de technisch ingewikkelde productshoots waar ik de laatste tijd mee bezig ben.
De uitdaging bij productfotografie is vaak om van een niet-zo-spectaculair-uitziend product iets schitterends te maken. In dit geval hoefde ik eigenlijk alleen maar het licht op te zetten en het model een klein beetje te coachen.
De klant was makkelijk om mee te werken, wat voor een relaxte sfeer zorgde. Waar een duidelijke communicatie over de look van de foto’s bij productfotografie een van de grootste factoren is voor succes bij productfotografie is een relaxte en amicale sfeer bij een fashion shoot enorm belangrijk. Het technische aspect wordt vervangen door een menselijk aspect: de interactie tussen fotograaf en model.
De belichting was eenvoudig: een grote Rotalux octabox (Elinchrom) schuin van boven en een verticale stripbox als kicker light (of hair light, of backlight, same thing) die voor separatie met de achtergrond zorgt.
Een verbouwde huiskamer diende als impromptu studio. Het fijnste van deze ruimte was dat ‘ie lekker diep is. Daardoor kon ik mijn Nikkor 70-200mm f/2.8 gebruiken, vanuit een laag perspectief. Een lange lens vanaf de grond geschoten is zo’n beetje de vuistregel voor fashion foto’s omdat het model daardoor langer lijkt en de kleding sierlijker.
De achtergrond was met opzet heel sober en tussen licht en donker in (lees:warm grijs). De jurken zijn natuurlijk voornamelijk wit, dus een te lichte of te donkere achtergrond zou een probleem zijn.
Zoals ik al zei: een relaxte shoot met leuke resultaten. Wellicht toch een leuk idee om iets vaker uit de eenzame studio te kruipen en vaker mooie mensen voor de lens zetten!
Het is officieel: 28 mei 2013 stap ik op het vliegtuig om een half jaar in Victoria, British Columbia, Canada te gaan wonen en werken. Victoria is de hoofdstad van de provincie British Columbia en ligt op Vancouver Island, een eiland zo groot als Belgiƫ langs de kust van Vancouver.
Waarom?
Naast het mooie zomerweer en lekkere bier wil ik ervaren hoe het is om in het buitenland voor mezelf te werken. Hoewel ik het waarschijnlijk minder druk zal hebben dan momenteel in Nederland heb ik wel een plan om werk te creƫren aldaar. Het is de bedoeling dat ik productfotografie en interieurfotografie ga doen, net als thuis.
Het is een hele administratieve rompslomp om een werkvergunning aan te vragen, maar dat wist ik van te voren. Gelukkig is de vliegreis zonder overstappen geboekt, dat neemt al veel stress weg.
Ik kom begin december weer terug en tijdens deze periode zal ik de blog blijven updaten!
Ik heb er super veel zin in, en het is wel erg spannend. Maar het is een kwestie van ‘nu of nooit’ en dan ga ik toch echt voor ‘nu’!
Een paar foto’s van Victoria, gemaakt tijdens de vakantie vorig jaar:
Een korte update, met wat shoots die ik de laatste tijd uitgevoerd heb.
Sommige opdrachten zal ik de komende tijd in wat meer detail omschrijven, maar nu dus alvast een preview want momenteel is het echt te druk om uitgebreid te bloggen!
Stay tuned for more! Of kijk binnenkort gewoon weer eens op dit blog, net zo handig š
Het nadeel van het hele ‘van je hobby je werk maken’ verhaal is dat de ‘hobby’ steeds verder verdreven wordt door het ‘werk’. Hoewel ik het natuurlijk nog steeds fantastisch vind dat ik betaald krijg om foto’s te maken, heb ik tijdens drukke weken wel eens eventjes genoeg van die camera.
Daarom heb ik vorige week een dagje ingedeeld om gewoon plezier te hebben met fotografie. Ik wilde al lange tijd foto’s maken van Ć©Ć©n van mijn favorieten dingen in het leven: bier en whiskey.Ā En dan voornamelijk de flessen en labels, want het vloeibare goud zelf ziet er allemaal wel een beetje hetzelfde uit…
Dat betekende dus dat ik een goede reden had om een fles van mijn favoriete whiskey (Bushmills Black Bush) aan te schaffen! Na een paar uurtjes geƫxperimenteerd te hebben met een achtergrond van boomschors besloot ik dat dit te druk ging worden en af zou leiden van het mooie label. Een tweetal stukken haardhout als voorgrond en een egale achtergrond met spotlight bleek voldoende om de fles te versieren. Door de lichtbron aan te passen met grote vellen papier (knutselen!) ontstond er een aantrekkelijk verloop van licht naar donker op het label, in plaats van de gebruikelijke vierkante (of rechthoekige) reflectie van een softbox.
Daarnaast had ik bij de slijterij twee (voor mij nog) onbekende biertjes meegenomen. Om de mooiste labels te pakken te krijgen heb ik wel de schappen moeten doorzoeken, dus de vreemde blikken in de winkel begrijp ik wel.
Het leek me leuk om een sterk contrast te creƫren tussen de twee biertjes.
Het donkere flesje (Zuster Agatha Quadrupel) is zodanig belicht dat de vorm van het glas niet eens zichtbaar is, behalve een highlight langs de hals. “GeĆÆmpliceerde vorm” was het woord wat bij me opkwam, en hoewel het pretentieus klinkt vind ik het een goede omschrijving voor wat de belichting hier doet.
Het lichtere flesje (st. Feuillien Grand Cru) wilde ik daarentegen juist helderheid meegeven. Door een licht van achteren door het glas te schijnen krijg je veel meer volume en een ‘gouden glans’ wat goed bij het label paste. De donkere randjes aan de buitenkant van het flesje waren nodig om de fles vorm te geven, iets wat ik bij het donkere flesje expres niet gedaan heb.
In totaal toch een hele dag ‘werk’, maar omdat er geen eisen en deadlines aan zaten werkte dit juist ontspannend en inspirerend. Veel beter dan een dag ‘niets doen’ dus!
En wat ik mezelf ‘s avonds als beloning heb gegeven kan je wel raden…